σταθερός

Ancient Greek

Alternative forms

• στᾰθηρός (stathērós)

Etymology

From ἵστημι (hístēmi, “to stand”) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sta.tʰe.rós/ → /sta.θeˈros/ → /sta.θeˈros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sta.tʰe.rós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sta.tʰeˈros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sta.θeˈros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sta.θeˈros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sta.θeˈros/

Adjective

στᾰθερός • (statherós) m (feminine στᾰθερᾱ́, neuter στᾰθερόν); first/second declension

1. standing fast, firm, fixed
2. (of weather) steady, settled
3. (of speech) calm, deliberate

Inflection

First and second declension of στᾰθερός; στᾰθερᾱ́; στᾰθερόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στᾰθερός statherós	στᾰθερᾱ́ statherā́	στᾰθερόν statherón		στᾰθερώ statherṓ	στᾰθερᾱ́ statherā́	στᾰθερώ statherṓ		στᾰθεροί statheroí	στᾰθεραί statheraí	στᾰθερᾰ́ statherá
Genitive		στᾰθεροῦ statheroû	στᾰθερᾶς statherâs	στᾰθεροῦ statheroû		στᾰθεροῖν statheroîn	στᾰθεραῖν statheraîn	στᾰθεροῖν statheroîn		στᾰθερῶν statherôn	στᾰθερῶν statherôn	στᾰθερῶν statherôn
Dative		στᾰθερῷ statherôi	στᾰθερᾷ statherâi	στᾰθερῷ statherôi		στᾰθεροῖν statheroîn	στᾰθεραῖν statheraîn	στᾰθεροῖν statheroîn		στᾰθεροῖς statheroîs	στᾰθεραῖς statheraîs	στᾰθεροῖς statheroîs
Accusative		στᾰθερόν statherón	στᾰθερᾱ́ν statherā́n	στᾰθερόν statherón		στᾰθερώ statherṓ	στᾰθερᾱ́ statherā́	στᾰθερώ statherṓ		στᾰθερούς statheroús	στᾰθερᾱ́ς statherā́s	στᾰθερᾰ́ statherá
Vocative		στᾰθερέ statheré	στᾰθερᾱ́ statherā́	στᾰθερόν statherón		στᾰθερώ statherṓ	στᾰθερᾱ́ statherā́	στᾰθερώ statherṓ		στᾰθεροί statheroí	στᾰθεραί statheraí	στᾰθερᾰ́ statherá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στᾰθερῶς statherôs				στᾰθερώτερος statherṓteros				στᾰθερώτᾰτος statherṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• στᾰθερότης (statherótēs)

Further reading

• “σταθερός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σταθερός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σταθερός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek σταθερός (statherós).

Adjective

σταθερός • (statherós) m (feminine σταθερή, neuter σταθερό)

1. constant, steady

Declension

Declension of σταθερός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σταθερός (statherós)	σταθερή (statherí)	σταθερό (statheró)		σταθεροί (statheroí)	σταθερές (statherés)	σταθερά (statherá)
genitive	σταθερού (statheroú)	σταθερής (statherís)	σταθερού (statheroú)		σταθερών (statherón)	σταθερών (statherón)	σταθερών (statherón)
accusative	σταθερό (statheró)	σταθερή (statherí)	σταθερό (statheró)		σταθερούς (statheroús)	σταθερές (statherés)	σταθερά (statherá)
vocative	σταθερέ (statheré)	σταθερή (statherí)	σταθερό (statheró)		σταθεροί (statheroí)	σταθερές (statherés)	σταθερά (statherá)

Notes: σταθερά: learned form of the feminine
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σταθερός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σταθερός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σταθερότερος (statheróteros)	σταθερότερη (statheróteri)	σταθερότερο (statherótero)	σταθερότεροι (statheróteroi)	σταθερότερες (statheróteres)	σταθερότερα (statherótera)
genitive	σταθερότερου (statheróterou)	σταθερότερης (statheróteris)	σταθερότερου (statheróterou)	σταθερότερων (statheróteron)	σταθερότερων (statheróteron)	σταθερότερων (statheróteron)
accusative	σταθερότερο (statherótero)	σταθερότερη (statheróteri)	σταθερότερο (statherótero)	σταθερότερους (statheróterous)	σταθερότερες (statheróteres)	σταθερότερα (statherótera)
vocative	σταθερότερε (statherótere)	σταθερότερη (statheróteri)	σταθερότερο (statherótero)	σταθερότεροι (statheróteroi)	σταθερότερες (statheróteres)	σταθερότερα (statherótera)
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο σταθερότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σταθερότατος (statherótatos)	σταθερότατη (statherótati)	σταθερότατο (statherótato)	σταθερότατοι (statherótatoi)	σταθερότατες (statherótates)	σταθερότατα (statherótata)
genitive	σταθερότατου (statherótatou)	σταθερότατης (statherótatis)	σταθερότατου (statherótatou)	σταθερότατων (statherótaton)	σταθερότατων (statherótaton)	σταθερότατων (statherótaton)
accusative	σταθερότατο (statherótato)	σταθερότατη (statherótati)	σταθερότατο (statherótato)	σταθερότατους (statherótatous)	σταθερότατες (statherótates)	σταθερότατα (statherótata)
vocative	σταθερότατε (statherótate)	σταθερότατη (statherótati)	σταθερότατο (statherótato)	σταθερότατοι (statherótatoi)	σταθερότατες (statherótates)	σταθερότατα (statherótata)

Related terms

• see: σταθερά f (statherá, “constant”)