didud

Brezhoneg

Deveradoù

Eus di- ha tud.

Anv-gwan

didud

1. Hep tud.
   • Abaoue ma ho deuz gounezet Bro-Sina, ho bro ho-unan a zo choumet didud hag hanter-c'houez. — (Lizeriou Breuriez ar Feiz, Leor kenta, 1849, p. 278.)
   • Edon war ur begad douar fraost ha didud hervez doare, un enez tric'hornek troet ar penn moanañ anezhi d'an hanter-noz. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 27.)
   • Eus ar stankenn didud-se ha don, louet he liv, ken didrouz hag un toull-bez ha ken frank hag ur bed, e weler, war an dorn kleiz, tuchenn Sant Mikael, heñvel ouzh ur menez uhel-meurbet ha ken moal hag ur penn disto. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 15.)

Gerioù enepster

• tudet

Deveradoù

• didudañ

Troioù-lavar

• un enezenn didud : den ebet warni