Іта Сукэюкі
Граф Іта Сукэюкі (яп.: 伊東 祐亨, 20 мая 1843 — 16 студзеня 1914) — афіцэр японскага флоту эпохі Мэйдзі.
| Іта Сукэюкі | |
|---|---|
| яп.: 伊東祐亨 | |
 Адмірал флоту граф Іта Сукэюкі | |
| Дата нараджэння | 20 мая 1843 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 16 студзеня 1914 (70 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца працы | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць |
 Імператарскі флот Японіі |
| Род войскаў | флот |
| Гады службы | 1871—1907 |
| Званне | адмірал флоту |
| Камандаваў |
Флот пастаяннай гатовасці Аб'яднаны флот |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні |
      |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьІта Сукэюкі быў сынам самурая княства Сацума, нарадзіўся ў Кагосіме, вывучаў марскую і артылерыйскую справу, у складзе флоту княства Сацума браў удзел у вайне княства Сацума з Англіяй. Да моманту пачатку вайны Басін ён ужо перабраўся ў Эда і пайшоў на службу да тых, хто змагаўся супраць Сёгуната Такугава.
Пасля Рэстаўрацыі Мэйдзі Іта атрымаў званне лейтэнанта і служыў на карвеце «Нісін». Пасля стварэння Імператарскага флоту Японіі (1869) служыў на розных караблях. У 1882 годзе атрымаў званне капітана, 15 чэрвеня 1886 года — контр-адмірала, 12 снежня 1892 года — віцэ-адмірала. З 20 мая 1893 года — Вярхоўны галоўнакамандуючы «Флоту пастаяннай гатовасці» (частка японскага флоту, якая складалася з найбольш сучасных і баяздольных суднаў). Пасля таго, як у 1894 годзе «Флот пастаяннай гатовасці» быў аб’яднаны з «Заходнім флотам» (складаўся з састарэлых суднаў), Іта Сукэюкі стаў першым вярхоўным галоўнакамандуючым «Аб’яднанага флоту» і выйграў барацьбу на мора падчас Япона-кітайскай вайны. 11 мая 1895 года Іта стаў начальнікам Генеральнага штаба Імператарскага флоту Японіі. 5 жніўня 1898 года ён быў ганараваны тытулам сісяку (віконта), а 28 верасня 1898 года атрымаў званне адмірала.
Падчас Руска-японскай вайны Іта Сукэюкі працягваў выконваць абавязкі главы Генеральнага штаба Імператарскага флоту. 31 студзеня 1905 года ён атрымаў званне адмірала флоту, а ў 1907 годзе — тытул хакусяку (графа); у гэты ж перыяд ён быў узнагароджаны ордэнам Залатога каршуна 1-й ступені і Вышэйшым ордэнам Хрызантэмы з вялікай стужкай.
Іта памёр у 1914 годзе; пахаваны ў храме Каян-дзі ў такійскім спецыяльным раёне Сінагава.
Зноскі
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Іта Сукэюкі