Caniche
 | |
| Datos xenerales | |
|---|---|
| Nomes alternativos |
Pudle (Old English) Caniche Poodle |
| Orixe | Francia |
| Tamañu de la reciella | 7 |
| Carauterístiques físiques | |
| Altor |
60 cm (máximu) 24 cm (mínimu) |
| Pelame | rizada |
| Clasificación y estándar de la raza | |
| Códigu de catálogu | 172 (Federación Cinológica Internacional) |
| Federaciones | FCI,[1]AKC,[2]ANKC,[3]CKC,[4]KC,[5]NZKC,[6]UKC[7] |
 | |
El caniche o poodle ye una raza canina que mientres el sieglu XV considerar d'usu esclusivu de los aristócrates y nobles. Foi un perru cobrador d'agües hasta'l Renacimientu: recuperaben les preses yá cazaes que cayeren a l'agua, como coríos y cisnes. Anguaño atópase-yos frecuentemente nes esposiciones canines de guapura. Esisten cuatro variedaes: grande, medianu, nanu y toy. Aparte del caniche común, tamién esiste la variedá Cordelé.[8]
Otros idiomes
[editar | editar la fonte]En distintos países el caniche recibe un nome distintu:
Historia de la raza
[editar | editar la fonte]
Esisten discutinios avera del orixe de la raza. Delles teoríes afirmen que vien d'Alemaña y que llegó a Francia mientres les guerres revolucionaries; d'ellí viaxó escontra España, Reinu Xuníu y Países Baxos.[13]Anguaño, hai tres países que s'axudiquen como los llugares d'orixe de la raza: Alemaña, Francia y Rusia. Cada unu modificó la raza pa propósitos específicos.[14]
Otra teoría ye que vien d'Alemaña, el caniche ye de la mesma descendiente del Barbet francés. Orixinariu de los banzaos alemanes na Edá Media, foi destináu pa la caza d'aves natatories como'l coríu o'l gansu, de cuenta que s'escoyó por carauterístiques tales como la so adaptabilidá al terrén buelguizu y la so resistencia al agua, lo que fai qu'esta raza, xunto con otres seya llamada perros d'agua perro d'agua.[15]
A partir del sieglu XVI, los caniches empezaron a ser famosos pola so guapura ya intelixencia, sobremanera en diverses presentaciones circenses y obres d'arte de diversos autores como Alberto Durero y Francisco de Goya. En tiempos de Luís XVI de Francia yá yera bien común la so presencia na corte francesa.
Por cambeos nel gustu tocantes a la so apariencia, mientres el sieglu XIX desprecióse la proteición de la pelame que, hasta entós, tenía la función d'abellugalo de la hipotermia, polo que los estilistes empezaron a crear diversos cortes como'l Británicu montano y el Continental. Pa los caniches naciellos, empecipióse'l costume de toyer la cola.
Na Guerra franco-prusiana empezóse l'espardimientu de la raza como tal, destinada pa los millonarios y aristócrates. Solo nel sieglu XX predominaba la variedá xigante, polo que darréu surdieron con aprobación de les asociaciones canines —como'l Kennel Club— les variedaes estándar (d'escasu espardimientu dende 1792), miniatura (1911) y toy (1957). Cuando s'estableció l'estándar en 1936, Alemaña reconoció oficialmente'l caniche como una raza orixinaria de Francia, y esto pa evitar cualquier diseición ente los dos miembros fundador de la FCI.[16]
Variedaes
[editar | editar la fonte]Grande-Standard
[editar | editar la fonte]
Créese que ye la variedá orixinal de la que surdieron les demás al traviés de cruces p'amenorgar la talla. L'altor a la cruz varia dende 45 a 60 cm, almítese 2 cm de más, siempres que l'exemplar guarde les proporciones.[15]
Nes esposiciones celebraes so les normes de la FCI, los exemplares de color negru, blancu y marrón xulgar nun mesmu grupu pal llogru del CACIB. Lo mesmo asocede colos exemplares de color gris, albaricoque y colloráu; el meyor de cada unu d'estos grupos pasa a un xuiciu final pa determinar el meyor exemplar de la variedá.
Medianu
[editar | editar la fonte]Tamién ye llamáu estándar. Mide de 35 hasta 45 cm de cruz, y como en tolos tamaños, solo s'acepten colores llisos na pelame. Colores: blancu, negru, gris, marrón, albaricoque o colloráu.[15]
Nanu
[editar | editar la fonte]Tamién conocíu como miniatura. Esta variedá presenta un altor a la cruz menor a los 35 y mayor a los 28 cm.[17][15]Tien que paecer un caniche de tamañu medianu, pero más pequeñu y nun presentar nengún signu de nanismu. Como nes variedaes más grandes, son xulgaos arrexuntaos por colores.
Toy
[editar | editar la fonte]La variedá tien un altor de menos de 28 centímetros a la cruz o alzada,[18] siempres que se caltengan les proporciones y que nun presente nengún síntoma de nanismu. Xúlguense tolos colores xuntos.
Llonxevidá y causes de muerte
[editar | editar la fonte]Les encuestes de Caniches nel Reinu Xuníu, Dinamarca y EUA / Canadá refundien que la esperanza de vida media ye de 11,5 a 12 años.[20]Nun estudiu del Kennel Club de Reinu Xuníu, les causes más comunes de muerte fueron: cáncer (30%), vieyera (18%), y enfermedaes cardiaques (5%).[21]
Nes encuestes britániques los caniches miniatura teníen una esperanza de vida media de 14 a 14.5 años.[20] Nes miniatura la principal causa de muerte foi: vieyera (39%).[21]Nos toy, la principal causa de muerte foi: vieyera (25%), y fallu renal (20%).[21]
Dellos caniches toy pueden vivir hasta 20 años, si tienen una vida saludable y nun carecen de sobrepeso. El caniche miniatura más vieyu, que s'atopó documentáu, foi Uncle Clica[22]que vivió hasta los 26 años.[23]
Reproducción
[editar | editar la fonte]L'apaición del celu na perra varia ente los 7 y 9 meses d'edá. En races pequeñes, xeneralmente más precoces, va vese primero qu'en races de gran tamañu. Sicasí, en nenguna perra tien d'esmolecenos que nun apaeciera cuando cumple'l so primer añu yá que esisten otros factores complexos, amás de la edá, qu'inflúin nello. Si una fema nun tuvo'l so primer celu, pasáu un añu y mediu de vida tenemos de llevala al veterinariu pa sometela a revisión necesaria.
La duración d'un celu dura ente 15 y 20 díes ya inclusive 25 díes. La perra sufre cambeos de comportamientu, crecedera y una Hemorraxa vaxinal que varia enforma en cantidá según cada animal.
El periodu de xestación dura aproximao ente 61 y 63 díes. Lo conveniente ye que pasaos los 63 díes si la perra entá nun parió fáiganse-y controles veterinarios diarios, asina mesmu como controles de vitalidá fetal per mediu d'una Ecografía Doppler a los cachorros pa evitar la mortalidá fetal. Un caniche puede llegar a tener una cantidá de críes de 4 a 10 cachorros respeutivamente.
Cortes
[editar | editar la fonte]Hai munchos tipu de corte, pero los almitíos pa esposición son: Continental, Continental Americanu, Escandinavu y Puppy Clip. La corte va dir en función de la estructura del perru y del gustu d'espositor o dueñu, el más usáu ye'l Continental Americanu.[24]
Aparte del caniche común, tamién esiste la variedá Cordelé, teniendo ésti'l pelo más rizáu y en forma de cuerdes o rastas, paecíu a la pelame de la raza puli o komondor. Anque la variedá Cordelé ye rara, una y bones la pelame ye malo de llimpiar y toma enforma tiempu pa ensugase dempués de la llavadura. Sicasí, puede exhibise nes esposiciones canines del AKC.[25]
Sía'l que quier la corte del perru precisa d'un cepilláu frecuente una y bones la so pelame ye bien propensu a nuedos.[15]
Comportamientu y ensayamientu
[editar | editar la fonte]Son unos perros allegres, juguetones y bien activos. Nun se distrayen fácilmente, esto facer bien receptivos a la d'adomalos (tantu n'obediencia como en agility). Son perros metódicos, enerxéticos, escelentes colos neños anque si nun se-yos adoma y socializa correutamente pueden aportar a destructivos.
A nivel d'intelixencia'l caniche ocupó'l puestu 2 na clasificación de Stanley Coren alrodiu de la intelixencia de los perros.[19]Son usaos como perros de caza y tamién como perros de vixilancia y rescate, o como un perru d'agües. Inclusive'l poodle toy puede ser usáu pa cazar aves.
Enfermedaes comunes
[editar | editar la fonte]La mayoría de les races de poodle sufren de les siguientes enfermedaes que pueden ser trataes por veterinarios, o dalgunes d'elles solo pueden ser controlaes; aína descríbense les enfermedaes que más repercusiones pueden tener:[26]
Luxación de coldu
[editar | editar la fonte]Por una falla embrionaria na formación de los lligamentos de l'articulación del coldu, ésti pue tar movíu del cuévanu articular y luxarse (“salise de llugar”).
Glaucoma
[editar | editar la fonte]Ye aumentu de la presión intraocular, que puede tratase con gotes especiales, o en casu de que'l casu de glaucoma seya bien severu, podría llegar a recurrise a la ciruxía.
Otitis esterna
[editar | editar la fonte]Ye la inflamación del conductu auditivu esternu, anque tamién puede entender partes del pabellón auricular.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Federación Cinológica Internacional: Grupu 9 Seición 2 subst:#{{{fcinum}}}
- ↑ American Kennel Club: Estándar y Miniatura: Non deportivos
Toy: Toy Archiváu 2014-12-08 en Wayback Machine - ↑ Australian National Kennel Council: Estándar
Miniatura
Toy Grupu 7 (Non deportivos) - ↑ Canadian Kennel Club: Estándar y Miniatura: Group 6 - Non-Sporting
Toy: Grupu 5 - Toys - ↑ The Kennel Club: Estándar
Miniatura
Toy Utilidá - ↑ New Zealand Kennel Club: Estándar
Miniatura
Toy Non deportivos - ↑ United Kennel Club: Estándar
Miniatura y Toy Estándar: Perros de caza
Miniatura y Toy: Perros de Compañía - ↑ http://portaldog.com/races_fci/grupu09/Caniche_FCI.htm
- ↑ http://www.agraria.org/cani/barbonenano.htm
- ↑ https://www.petpassion.tv/blog/barbone-xigante-barboncino-1507
- ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-01-28.
- ↑ http://www.artic.edu/aic/collections/artwork/102180
- ↑ «Historia del Caniche». Consultáu'l 28 de xineru de 2014.
- ↑ «Historia del Caniche Toy». Consultáu'l 28 de xineru de 2014.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 «raza-caniche.html Caniche. Perros de la raza Caniche». Consultáu'l 28 de xineru de 2014.
- ↑ «Deutscher Pudel-Klub, Rasseportrait». Deutscher-pudel-klub.de. Consultáu'l 15 de xineru de 2018.
- ↑ «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'agostu de 2011. Consultáu'l 12 d'abril de 2011.
- ↑ «Quiero un Caniche Toy, qué preciso saber». Consultáu'l 28 de xineru de 2014.
- ↑ 19,0 19,1 Stanley Coren. «The Intelligence of Dogs: Ranks 1 to 50». Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunetu de 2008.
- ↑ 20,0 20,1 Pullman.com Dog Longevity Web Site. Compiled by K. M. Cassidy. Retrieved June 28, 2007.
- ↑ 21,0 21,1 21,2 Thekennelclub.org.uk Archiváu 2013-08-13 en Wayback Machine, Kennel Club/British Small Animal Veterinary Association Scientific Committee. 2004. Purebred Dog Health Survey. Retrieved June 28, 2007.
- ↑ «A Day That Seemed as if It Would Never Come: Uncle Clica’s Last» (inglés) (22 de xineru de 2012). Consultáu'l 28 de mayu de 2013. «Uncle Clica, a toy poodle whose unusual longevity led to fame and an appearance on “Good Morning America,” died on Tuesday after a yearlong battle with cancer. He was 26. Or 24. Or maybe 25»
- ↑ «Old toy poodle Clica dies at 24 — or maybe 26» (inglés). Consultáu'l 28 de mayu de 2013. «A toy poodle whose New York City owners had sought to put him in the Guinness World Records book as the world's oldest dog has died»
- ↑ «La corte de pelo del caniche». Consultáu'l 28 de xineru de 2014.
- ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-04.
- ↑ Enfermedaes en caniches. (n.d.). En blogvitalcan. Recuperáu'l 17 d'abril de 2015, d'http://blogvitalcan.com.ar/2012/10/enfermedaes-en-los-caniches
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Caniche.- Poodle History Project Archiváu 2012-08-16 en Wayback Machine
- Svenska Pudelklubben (en suecu)
- Club du Caniche de France (en francés)
- Deutscher Pudel-Klub (n'alemán)
- Pudel-Zucht-Verband 82 (n'alemán)
- The Poodle Club of America (n'inglés)
