[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Alhambra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alhambra
Alhambra, Generalife and Albayzín, Granada[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, III, IV

Numer ref.

314

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1984
na 8. sesji

Dokonane zmiany

1994

Położenie na mapie Andaluzji
Mapa konturowa Andaluzji, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Alhambra''Alhambra, Generalife and Albayzín, Granada''”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, na dole znajduje się punkt z opisem „Alhambra''Alhambra, Generalife and Albayzín, Granada''”
Ziemia37°10′37″N 3°35′24″W/37,176944 -3,590000

Alhambra (arab. ‏الحمراء‎ al hamra, dosłownie „czerwona”) – warowny zespół pałacowy w Granadzie w andaluzyjskim regionie Hiszpanii, zbudowany w latach 12321273 i rozbudowywany do XIV wieku[1]. Jej rozbudowa trwała za panowania emirów z dynastii NasrydówJusufa I i Muhammada V[2]. Alhambra była twierdzą mauretańskich kalifów. W 1984 roku Twierdza Alhambra została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pałac zbudowany w XIII wieku w miejscu pochodzącej z IX wieku fortecy Alcazába po przybyciu uchodźców z podbitej przez wojska katolickie Kordoby[3].

Alhambra była ostatnim punktem oparcia Arabów w Hiszpanii. Do roku 1492, w którym została zdobyta, była siedzibą emirów Grenady. Przez długi czas służyła za więzienie, później (w XIX w.) została odbudowana z zachowaniem pierwotnego stylu[4].

15 września 1890 r. w Alhambrze wybuchł trzeci, a zarazem największy w historii pałacu pożar. Ogień dostał się do następujących pomieszczeń: Torre de Comares, Sala de la Barca i do galerii znajdującej się niedaleko Patio de los Leones. Dzięki zaangażowaniu lokalnego malarza Manuela Gómeza-Moreno González pałac udało się odrestaurować[5].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Zabytek arabskiego budownictwa w Europie. Składa się z pałacu z kilkoma dziedzińcami i dekorowanymi salami, Alkazaby, Generalife – letniej rezydencji z ogrodami oraz z samych ogrodów znajdujących się na całym wzgórzu. Wewnątrz jest Patio de los Leones (podwórze lwów) z wodotryskiem opartym na 12 lwach; do dziedzińca tego przylegają 4 sale: jedna z nich, Sala de las Dos Hermanas (sala dwóch sióstr), zwana tak z powodu dwóch jednakowych płyt marmurowych w podłodze. Dziedzińce okolone cienistymi kolumnami; wiele chłodnych zakątków, ogródki z płynącą wodą, na zewnątrz zaś balkony, z których roztaczają się widoki[4]. Ornamenty przedstawiają wersety Koranu[6].

Proporcje elementów twierdzy opierają się na następującej zależności matematycznej: podstawą wszystkich elementów (budynków, elewacji) jest kwadrat oraz kolejno tworzone prostokąty o podstawie równej bokowi kwadratu i wysokości równej przekątnej poprzedniej figury. Wysokości kolejnych figur tworzą wtedy ciąg [7].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 8. ISBN 83-85001-89-1.
  2. Praca zbiorowa: Sztuka świata. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1990, s. 222. ISBN 83-213-3549-7.
  3. James Harpur, Jennifer Westwood: Legendarne Miejsca. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Świat Książki, 1995, s. 170. ISBN 83-7129-101-9.
  4. a b Encyklopedia „Ultima Thule”, 1927.
  5. Carolina Molina: Manuel Gómez-Moreno González: El hombre que lo dió todo por Granada. El legado Andalusí, 22 kwietnia 2009. [dostęp 2012-08-08]. (hiszp.).
  6. Lesley Firth (red.): Gdzie jest...?. Kingfisher Books – Ossolineum, 1992, s. 91. ISBN 83-04-03990-7.
  7. Kara Alison, Valerie Falconieri, Angela Kramer, Samuel B. Lupowitz: The Alhambra. 30 kwietnia 2010. [dostęp 2013-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-26)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]